Toen de meerderheid onlangs de piste verliet van het doortrekken van de Ring, gedeeltelijk ondertunneld, maar volgens het oude geplande tracé, werd bevestigd wat het Vlaams Belang al lang zegde: men heeft vlak voor de verkiezingen de mensen zand in de ogen gestrooid. Wij zegden toen reeds dat dit onhaalbaar en onbetaalbaar zou worden. En dus onuitvoerbaar. En dan hebben we het nog niet eens over milieutechnische aangelegenheden als bijvoorbeeld de waterhuishouding. Het werd aldus een onredelijk en zelfs onoirbaar standpunt. Ons standpunt was helder: “Het is dan ook tekenend voor deze onverantwoorde piste die in wezen stelt dat ze de enige oplossing is, maar nooit het levenslicht zal zien. Of kan zien. Dit alles boerenbedrog of zelfs volksbedrog noemen, is dan ook nog zacht uitgedrukt. Wij stellen vast dat Groen zijn coalitiepartners in een ijzeren wurggreep houdt. Groen draagt in deze zaak een verpletterende verantwoordelijkheid die haar nog lang zal achtervolgen. Dat er mobiliteitsproblemen in het noorden zullen blijven, is dan ook niet meer, maar ook niet minder hun keuze en verantwoordelijkheid.” Maar Groen had de coalitiepartners in de houdgreep. Men kocht tijd en men schoof de zaak voor zich uit. In die periode stelden wij op de gemeenteraad voor om in dit moeilijke dossier de burger te laten beslissen via een volksraadpleging/referendum. Uiteraard werd dit weggestemd, want men was doodsbang dat de burger massaal voor de klassieke bovengrondse doortrekking van de Ring zou kiezen. De actie die het Vlaams Belang had gevoerd voor de doortrekking van de Ring was immers een overdonderend succes en veel Turnhoutenaren waren blij dat wij hun stem in dit dossier verkondigden.

Vandaag blijkt dus ons gelijk: men verlaat de eigen onmogelijke piste om een tracé met sluipwegen via vooral de Heizijde voorop te stellen. N-VA, Groen, sp.a en – begrijpe wie kan – CD&V gaan in dit verhaal van nieuwe verkeersinfarcten mee. Groen triomfeert, want zij hebben ooit gezworen nooit een klassieke, gewone doortrekking van de Ring te zullen dulden, zelfs niet als dat oplossend zou kunnen zijn voor de verkeersdrukte in en het ontsluiten van het noordwesten van onze stad.

Om de groene wurggreep op Turnhout te doen lossen, menen wij opnieuw dat de burger een beslissende stem moet hebben en pleiten wij opnieuw voor een referendum. Als er één dossier is in Turnhout waarbij men echt zijn oor eens moet te luisteren gaan leggen bij de burger, dan is het dit wel. Maar het staat in de sterren geschreven dat de meerderheid niet wil horen wat de burger denkt. En de grote democraten van Groen zijn zonder twijfel de grootste tegenstanders van een referendum. Groen verbindt de Turnhoutenaren niet, maar blijft hen verdelen door het blind dogmatisch gedaas van een pedante, hautaine schepen van Mobiliteit die leeft in de ivoren toren van het eigen grote gelijk. Daarom pleiten wij ervoor om het dossier even uit handen van de politiek te nemen en de burger te raadplegen. Als die gesproken heeft, dan kan de politiek de zaak weer overnemen. Daar kan toch niks mis mee zijn?! Wie recht in zijn schoenen staat, moet niet bang zijn van de burgers.