De Warande verkeert nog steeds in zwaar weer. De beheersstructuur geraakt maar niet op poten gezet. Vanuit de door de provincie geleide raad van bestuur doet men pogingen om het schip weer vlot te krijgen, maar niets lijkt te lukken. Personeel neemt ontslag, maar ook directeurs of directieteams houden het niet lang uit. Een verziekte sfeer onder het personeel - al onder het beleid van Staf Pelckmans (tot 2019) - is nooit geremedieerd, waardoor meerdere mensen zich als vrijgevochten zijn gaan gedragen en iedereen baas op zijn eigen eilandje werd. Het spreekt voor zich dat nieuwe directeurs het niet zagen of zien zitten om een gevecht met tal van kleine keizertjes aan te gaan.

Bovendien rijst de vraag wie na 2024 het algemene beheer in handen moet nemen. De culturele bevoegdheden werden in principe weggehaald bij de provincie door de zesde staatshervorming. Ofwel wordt het dan Vlaanderen of de stad Turnhout, zoals vroeger tot 2009. Dat laatste wordt om financiële redenen door de stad afgewezen en ook een samenwerkingsverband tussen de Kempense gemeenten – die tenslotte toch mee profiteren van de cultuurtempel – wordt uitgesloten. Nochtans zou daar een mogelijke oplossing van het probleem kunnen liggen, zeker als men altijd de mond vol heeft over ‘samenwerken’ en ‘verbinden’. Maar natuurlijk zou dat dan ook betekenen dat men allemaal verantwoordelijkheid moet opnemen en dan geeft men niet thuis. Men wil altijd wel de lusten, maar nooit de lasten.

Ere wie ere toekomt, maar bestendig afgevaardigde (gedeputeerde) Kathleen Helsen steekt haar nek wel uit om De Warande nieuwe impulsen en een goede beheersstructuur te geven, ook al wordt haar dat niet overal in dank afgenomen.

Het wordt dus nog spannend, maar momenteel is het nog koffiedik kijken. En onze eigen schepen van cultuur horen we ook niet. Of hebben we iets gemist?